Najczęstszymi rodzajami przewozu zewnętrznego w budownictwie są transport drogowy oraz kolejowy. Jednak unijna Biała Księga Transportu kładzie nacisk m.in. na zwiększenie wykorzystywania innych dróg dostawy oraz tzw. transportu intermodalnego. Znalazło to odzwierciedlenie w niektórych zapisach rządowej Strategii Rozwoju Transportu do 2020 roku.

W budownictwie rozróżnia się kilka rodzajów transportu ze względu na rodzaj drogi, kierunek transportu lub położenie nadawcy i odbiorcy. Dobór transportu zależy również od rodzaju transportowanego materiału - czy jest to towar rozdrobniony, luźny, sypki czy paczkowany. W kierunku poziomym materiał można przewozić koleją, samochodem, drogą morską, rzeczną lub powietrzną. Obecnie najczęściej stosowanym typem transportu jest transport drogowy.

Powszechnie dostępny: Transport drogowy

Transport budowlany, w tym transport kruszyw budowlanych jest uwarunkowany możliwościami technicznymi oraz ekonomicznymi. − Transport samochodowy jest elastyczny, powszechnie dostępny, stosunkowo tańszy od innych rodzajów przewozu, dlatego jest dominujący wśród dostawców, którzy rzadko mają dostęp np. do rampy kolejowej. Dodatkowo w przypadku przewozu kruszyw bardzo ważne jest posiadanie wyspecjalizowanego sprzętu do przewozu materiałów sypkich, takiego jak autocysterna.  – mówi Andrzej Rams z firmy Sandmix, producenta suszonych kruszyw kwarcowych. 

Ekologiczny: transport kolejowy

Transport kolejowy sprawdza się w przypadku dużej ilości towarów i dużych odległości. Szacuje się, że jest wtedy tańszy niż transport samochodowy. Transport kolejowy nie funkcjonuje samodzielnie, towar musi zostać dostarczony z/do stacji rozładunkowych. W Polsce wciąż jest rzadziej stosowany niż transport drogowy ze względu na kiepski stan infrastruktury i związane z tym prace modernizacyjne, które utrudniają dostępność.
Zgodnie z zaleceniami Unii rządowe plany takie jak Strategia Rozwoju Transportu do 2020 roku kładą nacisk na rozwój kolei, jako środka przyjaznego środowisku, którego wykorzystanie zmniejszy natężenie ruchu na drogach. Zgodnie z celami europejskiej Białej Księgi Transportu z 2011 roku do 2030 roku 30% drogowego transportu towarów na odległościach większych niż 300 km zaleca się przenieść na inne środki transportu takie jak kolej, czy transport wodny. Jednak aby spełnić unijne wymagania, państwa członkowskie muszą najpierw dysponować odpowiednią infrastrukturą.

Przyszłościowy: transport intermodalny

Strategia Rozwoju Transportu do 2020 roku zwraca uwagę również na rozwój transportu intermodalnego, czyli systemu przewozu ładunków, który wykorzystuje więcej niż jeden rodzaj transportu, jednak z wykorzystaniem jednej jednostki ładunkowej, bez konieczności przeładunków. Umożliwia to kombinacje takie jak przewozy szynowo-drogowe lub drogowo-morskie. Z założenia zwiększa to bezpieczeństwo i efektywność przewozu, zmniejszając koszty. Autorzy rządowej strategii wskazują na konieczność stworzenia sprzyjającego otoczenia prawnego, warunków technicznych i organizacyjnych dla rozwoju tej gałęzi transportu. W planach jest rozwój odpowiednich linii infrastruktury kolejowej, stworzenie połączeń z lotniskami oraz żeglugą śródlądową z innymi rodzajami transportu w zakresie przewozów towarowych. Koniecznym warunkiem jest również zwiększenie liczby terminali i centrów logistycznych w największych aglomeracjach miejskich. Transport intermodalny, choć efektywny i przyszłościowy wymaga wielu inwestycji logistycznych i infrastrukturalnych.