Umiarkowane nasłonecznienie, temperatura 15-20 stopni i brak opadów to idealne warunki do rozpoczęcia prac tynkarskich. Pół roku po wymurowaniu ścian, postawieniu dachu i wykonaniu wszystkich zewnętrznych prac instalacyjnych, a także po nałożeniu zapraw wewnątrz budynku, możemy podjąć się wykończenia.

Materiał na miarę

Dobór materiałów budowlanych na elewację zawsze określa projekt domu. Gdy jednak nie mamy takich wytycznych, wybieramy tynk dostosowany do zewnętrznych warunków środowiskowych i typu konstrukcji ścian. Materiał powinien być paroprzepuszczalny, wodoodporny i nie ulegać zabrudzeniom. Tynk o wysokiej odporności nie jest podatny na uszkodzenia podczas procesu renowacji i po kilku latach można odświeżyć jego wygląd poprzez czyszczenie chemiczne i malowanie nową farbą elewacyjną.

Nieocieplone ściany z pustaków i inne jednowarstwowe tynkujemy zaprawą murarską. Inaczej mają się sprawy w przypadku ścian dwu- i trzywarstwowych. Tutaj wskazane jest wykorzystanie tynków cienkowarstwowych. Najbardziej paroprzepuszczalne są tynki mineralne. Doskonale sprawdzą się w miejscach, gdzie zimą są silne mrozy. W okolicach lasu i terenów zielonych, gdzie powietrze jest bardziej wilgotne, polecane są tynki polimerowe, czyli żywiczne, ponieważ charakteryzują się dużą wodoodpornością. W miastach o dużym zanieczyszczeniu powinno się stosować tynki silikatowe. Są one odporne nie tylko na zanieczyszczenia (np. spaliny), ale też zmienne warunki klimatyczne. Najbardziej odporne na zabrudzenia są jednak tynki silikonowe, których powierzchnia dzięki spoiwu utrudnia osadzanie się zanieczyszczeń, a dzięki temu, że odbijają promienie słoneczne, ich kolory są trwalsze.

Przygotowanie do pracy

Zanim zabierzemy się za prace tynkarskie należy zadbać o podłoże tak, aby było suche i równe. Wszelkie nierówności trzeba zeszlifować, aby nie pozostawić na ścianach pyłu. Zwykle pod tynki cienkowarstwowe producenci doradzają nałożenie warstwy z tynku wapienno-cementowego lub cementowego. Schnie on przez kilka dni w zależności od produktu - szacunkowo 1 dzień na 1 cm grubości warstwy. Następnie powinniśmy położyć na ścianach środek gruntujący, który zmniejszy chłonność podłoża. Schnie on 24 godziny. Jeśli to możliwe, warto zabarwić go na kolor naszego tynku, wówczas unikniemy niepożądanych przebarwień na elewacji. Temperatura podczas wykonywanych prac nie może być niższa niż 5 stopni, ani wyższa niż 25.

Wykańczanie elewacji

Gdy upewnimy się, że ściany są suche (np. badając je wilgotnościomierzem) możemy zacząć tynkowanie. Zaprawę mieszamy mieszadłem wolnostojącym lub wiertarką z końcówką mieszającą, trzymając się proporcji wody i zaprawy podanych przez producenta. Tynk zwykle nakładamy metodą baranka, za pomocą pacy, formując różnej wielkości grudki lub metodą kornika, wykorzystując kamyczki formujące się podczas zacierania tynku w dekoracyjne wzory. Trzeba także zadbać o czyste pojemniki i narzędzia, aby nie pozostawić plam na elewacji. Należy je czyścić za pomocą specjalnych środków. Do rozprowadzania najlepiej sprawdzi się duża paca, wykonana z kwasoodpornej stali nierdzewnej. Kładziemy jedną warstwę tynku cienkowarstwowego o grubości 3 mm. Za pomocą kielni lub szpachli trzeba nadać materiałowi dekoracyjną fakturę poprzez np. kształtowanie, kraterowanie, czesanie, dziobanie lub ciągnięcie. Istotne jest, aby każdą powierzchnię tynkowaną wykonywać podczas jednego dnia roboczego. Jeśli konieczna jest przerwa, możemy zakleić łączenie papierową taśmą, aby później nie było widoczne.

Po wykonaniu prac należy zamontować siatkę zabezpieczającą od najwyższej kondygnacji rusztowania. Ochroni świeży tynk przed negatywnym działaniem promieni słonecznych i opadów. Elewacja będzie całkowicie sucha po ok. miesiącu. Jeśli nie użyliśmy barwionego tynku to jest to odpowiedni moment na malowanie. Wybieramy farbę dostosowaną do tynku na elewacji. Jeśli zastosowaliśmy np. tynk silikonowy, takiego rodzaju farbę powinniśmy wybrać z uwagi na dopasowane parametry chemiczne.