Woda i wilgoć, które mogą przenikać do wnętrza przegród nawet w obliczu niewielkich opadów deszczu i śniegu, stanowią jedno z największych zagrożeń stabilności i wytrzymałości konstrukcji dachów płaskich. Problem objawia się najczęściej w sezonie jesienno-zimowym i dotyczy głównie obiektów wielkopowierzchniowych, takich jak magazyny, hale produkcyjne czy centra logistyczne. O czym powinni pamiętać inżynierowie, projektując bezpieczny dach płaski?

Dach z zerowym kątem nachylenia to gwarancja problemów eksploatacyjnych: mechanicznej degradacji materiału izolacyjnego, korozji stalowych blach i łączników mechanicznych, zmniejszonej efektywności energetycznej obiektu. Dlatego też warunkiem koniecznym jest uwzględnienie odpowiednich spadków dachu. W Polsce, w sezonie jesienno-zimowym okres zalegania śniegu może sięgać nawet kilku miesięcy. Woda, która przez ten czas nie jest dostatecznie szybko usuwana mechanicznie lub poprzez odparowanie, stanowi prawdziwą próbę zarówno dla szczelności, jak i wytrzymałości mechanicznej konstrukcji.

Nie ignoruj warunków atmosferycznych

Jak podkreśla Adam Buszko, ekspert firmy Paroc, nawet nieduże z pozoru błędy mogą o sobie szybko przypomnieć w postaci poważnych przecieków. – Nagromadzona wilgoć może dochodzić nawet do 10-20 milimetrów na metr kwadratowy, co odpowiada 10-20% objętości izolacji w zależności od jej grubości – wyjaśnia. Ryzyko problemów wzrasta zwłaszcza w okresie niskich temperatur, kiedy woda penetruje wszelkie szczeliny i ewentualne rozwarstwienia. – Cykle zamarzania i rozmarzania mogą prowadzić do powstawania nieszczelności w warstwie hydroizolacji oraz na jej połączeniach z innymi konstrukcjami – na przykład ścianami elewacji – dodaje ekspert Paroc.

Spadek to podstawa

W przypadku dachów płaskich planowane spadki powinny wynosić minimum 2-3°. W wyjątkowych sytuacjach, gdy ze względów konstrukcyjnych spadki muszą wynosić mniej niż 2° (np. w zlewniach pogłębionych), należy podjąć odpowiednie działania w celu ograniczenia ryzyka wystąpienia zatoisk wody. Warstwa hydroizolacji powinna wówczas składać się z trzech warstw grubych, zbrojonych, odpornych na niskie temperatury pap termozgrzewalnych. Kluczowe dla bezpieczeństwa dachu płaskiego jest też zastosowanie odpowiedniego materiału izolacyjnego.

Uwaga na styropian

W przypadku montażu sztywnych płyt styropianowych, nawet przy słabym wietrze wzrasta ryzyko albo niedogrzania połączenia na zakładach, albo w drugą stronę – do stopienia styropianu. Problem ten dość mocno rzutuje na zachowanie się wody na gotowym dachu, a często zależy tylko w minimalnym stopniu od umiejętności oraz doświadczenia wykonawcy. W przypadku zimnego zgrzewu, im mniejsze zachowamy spadki, tym większe ryzyko penetracji szpar pomiędzy warstwami papy przez wodę. Jeśli dojdzie zaś do wytopienia styropianu, w warstwie pokrycia wytworzą się zagłębienia, w których stać będzie woda, a papa na zakładach podlegać będzie intensywniejszym cyklom naprężeń. Z powyższych względów najlepiej stosować izolacje niepalne, takie jak wełna kamienna, w przypadku której nie występuje ryzyko stopienia materiału.

Osuszanie konstrukcji dachowej

Ze względu na naturalną paroprzepuszczalność oraz odporność na wnikanie wilgoci, produkty z wełny kamiennej sprawdzają się zarówno w przypadku konstrukcji dachów płaskich wentylowanych, jak i niewentylowanych. W pierwszym przypadku stosować można izolacyjne płyty dwuwarstwowe z wierzchnią warstwą utwardzoną lub dwie płyty: jedną twardą – jako płytę wierzchnią, drugą miękką i lżejszą – jako spodnią.

Podobne rozwiązanie sprawdza się także w przypadku konstrukcji wentylowanych. Gotowe rozwiązania w tej dziedzinie dostarczają producenci izolacji. – W systemie PAROC Air spodnia płyta izolacyjna wyposażona jest w system rowków, które umożliwiają sprawny transport pary wodnej w kierunku wylotów – tłumaczy Adam Buszko. – Wierzchni arkusz z wełny kamiennej został zaś opracowany tak, by zapewniać trwałe, twarde i ognioodporne podłoże dla większości typów płaskich pokryć dachowych, a także dla izolacji warstwy nośnej w miejscach remontów – dodaje.

Podsumowanie

Odpowiednio dobrana izolacja, w połączeniu właściwym rozmieszczeniem spadków i odwodnień, pozwala na sprawne odprowadzenie wilgoci z konstrukcji przez cały okres jej eksploatacji. Za optymalne przyjmuje się, że osuszanie połaci dachu na poziomie 0,5 kg wody/m² na dobę, co skutecznie eliminuje zagrożenie gromadzenia się wilgoci – również na etapie budowy.